موسیقی قرون وسطی 2

موسیقی قرون وسطی را از یک منظر می توان به موسیقی مذهبی و غیر مذهبی تقسیم کرد. در این دوران موسیقی مذهبی بدون همراهی ساز (آکاپلا) اجرا می شد. تنها سازی که به کلیساها راه پیدا کرد، ارگ کلیسا بود.  

موسیقی غیرمذهبی در قرون وسطی:

بسیاری از آوازهای غیر مذهبی این دوره مضمونی عاشقانه داشتند اما آوازهایی درباره جنگ های صلیبی، ترانه های رقص و آوازهای گروهی متعدد نیز وجود داشته است.

در جنوب فرانسه تروبادورها و در شمال تروورها پرچم داران موسیقی غیرمذهبی بودند. مطربان دوره گرد نیز اغلب سرودهای دیگران را می خواندند و با چنگ ها، فیدل ها و لوت هایشان نغمه های رقص می نواختند.     

سازهای قرون وسطی:

سازهای زهی: چنگ، انواع فیدل (نیای ویولن امروزی)، لوت، پسال تریون (ساز زهی زخمه ای)، ویل(مهمترین ساز زهی آرشه ای این دوره)، پسالتری

سازهای بادی: فلوت ها، ریکوردرها، سرناها،  نی انبان، ترمپت ها و هورن ها

طبل هایی به اندازه های گوناگون و همچنین ارگ کلیسا و دو نوع ارگ کوچک قابل حمل وجود داشت که موسیقی غیر مذهبی با آن اجرا می شد.

·        هرگاه سخن از موسیقی قرون وسطی است، بحث در مورد سرودهای گرگوریایی و مدهای کلیسایی نیز مطرح می شود که در این بخش در مورد آنها توضیحاتی داده خواهد شد.

سرودهای گرگوریایی:

این سرودها مجموعه ملودی هایی بودند که متون مقدس لاتین با آنها و آکاپلا خوانده می شد. این سرودها بافتی منوفونیک داشتند، بیانگر کیفیتی آرام و قدسی بودند، ریتم آنها انعطاف پذیر بود، از وزن پیروی نمی کردند و حس ضرب در آنها ضعیف بود. جریان آزاد ریتم به این سرودها کیفیتی مواج و کم و بیش بداهه سرایانه می بخشید. سرودهای گرگوریایی به نام پاپ گرگوری اول (ملقب به گرگوری کبیر) چنین نام گذاری شده اند.

مدهای کلیسایی:

مدهای کلیسایی از هفت صدای متفاوت و یک صدای هشتم (که تکرار صدای اول در یک اکتاو بالاتر است) تشکیل می شود اما الگوی پرده ها و نیم پرده ها در آن ها متفاوت است. مدهای کلیسایی گام های اساسی موسیقی غرب در قرون وسطی و رنسانس بوده اند (موسیقی مذهبی و غیر مذهبی).

 

منابع:

کتاب موسیقی هنر شنیدن

کتاب درک ودریافت موسیقی